Vervalsingen van signaturen in de 17de eeuw: hoe herkent men ze?

Vervalsingen van signaturen in de 17de eeuw: hoe herkent men ze?

Vele vervalsingen van signaturen van 17de-eeuwse kunstenaars werden al in de 17de eeuw zelf gepleegd. Hoe weet men dat? Er bestaan digitale registers van boedelinventarissen uit die tijd. De gegevens uit deze registers zijn vergeleken met kasboekjes van kunstenaars en voorname heren die soms bewaard zijn gebleven. Daarin staat vermeld aan welke kunstenaar een opdracht werd verleend en welk bedrag daarvoor werd betaald.

Zo werden werken van Pieter Caleszn. (17de eeuw, Haarlem) vaak verward met die van Willem Claesz Heda.

Stel: een voorname heer uit Haarlem gaf kunstenaar A de opdracht om een pauw te schilderen. Na zijn overlijden werd in zijn boedel een schilderij van een pauw geregistreerd, maar toegeschreven aan kunstenaar B - een veel duurdere kunstenaar. Dan mag men aannemen dat de signatuur is vervalst, zeker als de omschrijving van het schilderij nog aanwezig is. Registers van 17de-eeuwse inboedels zijn tegenwoordig online beschikbaar.

Verlies van kunst door oorlogen en vernieling

Door oorlogen en de vernietiging van kunst is naar schatting 93% van de oude kunst verloren gegaan. Wat we nu bezitten is slechts 7% van wat er door de eeuwen heen is gemaakt. Daarom zijn de opgravingen in Pompeï zo bijzonder - net als de bronzen Griekse beelden die op de bodem van de Middellandse Zee zijn gevonden. Deze zijn alleen bewaard gebleven omdat de schepen waarop ze vervoerd werden zijn gezonken. Veel bronzen beelden werden in latere tijden omgesmolten.

Wist je dat Griekse marmeren beelden oorspronkelijk beschilderd waren? Ze waren dus niet wit. Kortom: de geschiedenis zit soms vol verrassingen.